16 mrt, 2010 Hans en Holland
Geplaatst op 13:30h
in Geen categorie
Het overlijden van Hans van Mierlo brengt velen in de verleiding om persoonlijke herinneringen aan hem te delen. Ook mij. Aan een jaar plezierig samenwerken. En aan onze laatste ontmoetingen, die opvielen door een gemeenschappelijke beperking.
De samenwerking betrof het samengaan van het Nederlands Balletorkest en het Noordhollands Philharmonisch Orkest begin 2002. Ik mocht de opgelegde fusie begeleiden. Hans van Mierlo speelde als bestuursvoorzitter op cruciale momenten een belangrijke rol, gedreven door zijn zorg voor het lot van de mensen, naast artistieke en andere belangen.
Het voorstel voor de naam van het nieuwe orkest wekte aanvankelijk zijn weerzin op; Holland Symfonia deed toch vooral aan klompen en tulpen denken. Ik gaf hem mee dat de naam net als het Holland Festival een hoogwaardig cultureel merk kon worden. Met mijn suggestie om als ondertitel Het Nederlands Ballet- en Symfonieorkest te voeren werd het pleit beslecht.
Toen kon ik niet vermoeden dat ik aan datzelfde Holland Festival jaren later als interim verbonden zou raken. Hans van Mierlo en Conny Palmen waren trouwe bezoekers van het festival en we troffen elkaar bij het Holland Festival 2009 dan ook geregeld. Ik had mijn enkel gebroken en Hans liep na zijn struikelpartij over een rode loper nog niet makkelijk. Beide op krukken trokken we de aandacht, zochten we de liften op of togen we na afloop naar taxistandplaatsen.
Al voor onze eerste ontmoeting was ik lid van D66. Ik voel me bevoorrecht meer dan alleen zijn politieke overtuigingen te hebben mogen ervaren.